SCOPE Calais vluchtelingenkamp The Jungle


Scope is a project where slide material filmstrips arise that are shot as-is / in one piece, without demarcation of the slide size.
Each work is created on the spot, the shots (sequence – composition) are made in the camera, during the time of shooting.
The project is shot on 6 x 7 slide material (120 roll film) with a Mamiya RZ67D.

No image post-processing takes place afterwards, except for scanning the filmstrips so they can be printed, and some minor colour corrections before printing.

Calais “The Jungle refugee camp.”
The project is about the evacuation of the refugee camp known as The Jungle.

The camp in the northern French coastal town of Calais was the place from where refugees undertook attempts to eventually travel to Britain. It was located next to the highway that leads to the Harbour.
It was, until the end of 2016 with 6.000 to 8.500 refugees, the largest slum in Western Europe.
Calais The Jungle is a fotoproject especially about the evacuation of the refugee camp.

Several times the French authorities tried to get a grip on the growing camp in the last years.

Early 2016 France drastically reduced the refugee camp near Calais and about eight hundred to one thousand displaced people had to find another place to live.

I have visited the area several times just after the government had cleared parts of the region in the last years. I also visited the area after the complete evacuation end of 2016 and spring 2017.

The pictures are made during these travels (several) to The Jungle.

The photographic works depict not so much the refugees themselves, but especially the ravages of destructive government actions.

The absence of the actual refugees is maybe more confronting than showing their presence.

I think this statement in that sense is more relevant or to the point, especially related to the contemporary European struggle with the refugee problem.

After the evacuation of Calais, I visited Paris recently, especially the area around the Gare du Nord, where many of the left Calais migrants moved to.

 

 

SCOPE Calais vluchtelingenkamp The Jungle is een foto project over de ontruimingen van het vluchtelingenkamp, ook wel bekend als The Jungle, naast de snelweg die naar de haven voert.
Het is met 4000 tot 6000 vluchtelingen de grootste sloppenwijk van West-Europa: ‘De Jungle’. Het tentenkamp in de Noord-Franse kustplaats Calais is dé plek waaruit vluchtelingen pogingen ondernemen om uiteindelijk in Groot- Brittannië te komen.

Frankrijk heeft begin 2016 het vluchtelingenkamp bij de havenstad Calais drastisch ingekrompen en ongeveer achthonderd tot duizend ontheemden zullen een goed heenkomen moeten zoeken.

De fotowerken zijn gemaakt met diamateriaal 120 rolfilm en zijn aan een stuk geschoten, zonder beeldbewerking. Ze verbeelden niet zo zeer de vluchtelingen zelf, maar vooral de ravage van de verwoestende overheidsacties.

 

Calais the jungle refugees camp-lieu-de-priere

 

Calais the jungle refugees camp-tent-cloths

 

Calais the jungle refugees camp-tent-waterfront

 

Calais the jungle refugees camp-waste-refugees

 

Er zitten ongeveer tussen de 4000 en 6000 vluchtelingen in het kamp in Calais. Mensen die in de Jungle verblijven proberen via de Eurotunnel (Met de trein of vrachtwagen) of via het Kanaal (Met de boot) naar Groot-Brittannië te gaan. Omdat dit de laatste jaren steeds moeilijker wordt, blijven migranten ook langer in de Jungle. Groot-Brittannië en Frankrijk tekenden in augustus 2015 een contract om de crisis in bedwang te houden. Ook werden er verhoogde hekken geplaatst rond het kamp, de Eurotunnel en de haven. De Britten hebben een nieuw commandocentrum gemaakt om de georganiseerde mensensmokkel te pakken, met succes. Het gebeurt nu niet meer zo vaak om de oversteekplaats illegaal te maken.

De omvang van het kamp in Calais groeide in 2014 sterk, vooral vanwege de oorlogen in het Midden-Oosten en de situatie in Noord-Afrika. In de eerste helft van dat jaar worden links en rechts migrantenkampen ontruimd door de Franse politie, om vervolgens elders weer op te duiken.

Calais the jungle refugees camp-beach-syria

 

Calais refugees camp-tents-sandwall-panorama

 

Calais the jungle refugees camp-tent-sandwall

 

Calais the jungle refugees camp-tent-debris

Het allereerste vluchtelingenkamp ontstond in 1999 in Sangatte. Het Rode Kruis bood slaapplaatsen aan, waardoor het een schuilplaats werd voor duizenden Koerden en Afghanen uit Irak. Ze gebruikte het kamp als springplank voor hun illegale tocht naar Groot-Brittannië. Toen lukte het iedereen wel om Groot-Brittannië te bereiken. In 2001 besloot Nicolas Sarkozy, minister van binnenlandse zaken, het kamp te sluiten. De problemen waren toen alleen nog niet opgelost, tijdens de jaren daarna werd Calais het nieuwe toevluchtsoord. De Franse politie probeerde in verschillende pogingen om dat kamp ook te sluiten, net als in 2009. Toen bleven er ongeveer tussen de 600 en 800 illegalen. De ontruiming was niet echt succesvol. Het werd zelfs erger: er bleven migranten naar Calais komen met als hun eindbestemming Groot-Brittannië.

 

Calais-the jungle refugees camp-gate

 

Calais the jungle refugees camp-tent-reflections

 

Calais the jungle refugees camp-water-reflection

 

Calais the jungle refugees camp-zandwal-reflectie

 

Calais the jungle refugees camp-fence-reflection

 

Geschiedenis van The Jungle

De vluchtelingenstroom komt in de jaren negentig op gang.

In 1999 opent het Franse Rode Kruis in opdracht van de regering het vluchtelingenkamp Sangatte bij Calais in het noordwesten van Frankrijk. De Kosovo-oorlog is op zijn hoogtepunt en het kamp moet dienen om het sterk toegenomen aantal dakloze asielzoekers uit de Balkan te concentreren en humanitaire hulp te bieden. Elke vluchteling is welkom, niemand wordt geweigerd.

Het kamp Sangatte is vanaf het begin omstreden.

In plaats van de zeshonderd mensen voor wie het kamp capaciteit heeft, ligt het bewonersaantal dichter bij vijftienhonderd. Overbevolking leidt tot benauwde, slechte leefomstandigheden, toiletten lopen over, voedselrantsoenen zijn beperkt en mensen slapen op betonnen vloeren. De meerderheid van de vluchtelingen is niet afkomstig van de Balkan, maar Koerdisch, Irakees of Afghaans.

Het kamp dient als springplank naar Groot-Brittannië.

De humanitaire omstandigheden zijn niet het enige probleem. De Britse regering tekent formeel protest aan bij Frankrijk, omdat het op minder dan een kilometer van de Kanaaltunnel gelegen Sangatte als springplank dient voor pogingen van migranten om over te steken. Er zijn veel mensensmokkelaars actief.

In 2001 maakt tunneluitbater Eurotunnel bekend dat er in de eerste helft van dat jaar 18.500 vluchtelingen zijn tegengehouden – ongeveer 200 per nacht. Het bedrijf geeft naar eigen zeggen meer dan 8,5 miljoen euro uit aan extra beveiliging, waaronder nieuwe hekken, 300 camera’s en 360 bewakers.

Sangatte sluit, maar de migranten blijven komen.

Door de toegenomen veiligheidsmaatregelen bij de Kanaaltunnel lopen de spanningen in Sangatte op. Na een uit de hand gelopen voetbalwedstrijd tussen twee etnische groepen in In 2002, dringt de Britse minister van Binnenlandse Zaken bij zijn Franse collega aan op een oplossing. Op 31 december 2002 wordt Sangatte officieel gesloten.

De migranten blijven echter arriveren. Honderden leven in een provisorisch tentenkamp in een bos bij een industrieterrein. In 2009 wordt dit kamp door de autoriteiten ontruimd.

In 2014 groeit het aantal vluchtelingen bij Calais weer sterk.

De oorlogen in het Midden-Oosten en Noord-Afrika leiden tot het opnieuw aanzwellen van de vluchtelingenstroom. In de eerste helft van dat jaar worden links en rechts migrantenkampen ontruimd door de Franse politie, om vervolgens elders weer op te duiken.

In september roept de burgemeester van Calais het Verenigd Koninkrijk op maatregelen te nemen. Ze zegt dat ongeveer 1.500 illegale immigranten Calais “gijzelen” – een stijging van 50 procent ten opzichte van 2013 – en dreigt de haven te sluiten. Een paar dagen later bestormen meer dan tweehonderd migranten een veerboot. Londen belooft hulp te bieden.

In 2015 ligt de Kanaaltunnel ‘onder beleg’.

Rond juni 2015 neemt het aantal pogingen de Kanaaltunnel binnen te dringen sterk toe, in navolging van stakingen bij de Franse werknemers van bedrijven rond de terminal in Calais. Naar schatting 4.500 illegale migranten houden zich op in Calais. Het tentenkamp ‘de jungle’ ondergaat een hergeboorte en explosieve groei.

Het zijn de openingssalvo’s van het ‘beleg van de Kanaaltunnel’, dat zich in juli afspeelt wanneer duizenden migranten elke nacht opnieuw proberen de tunnel binnen te dringen. Tien van hen verliezen daarbij het leven, onder wie een baby, en het vrachtverkeer tussen Groot-Brittannië en het Europese vasteland raakt ernstig ontregeld.

Het Verenigd Koninkrijk en Frankrijk ruziën over de verantwoordelijkheid.

De huidige Calais-crisis onderstreept dat beide landen er na bijna twee decennia pappen en nathouden niet in zijn geslaagd afdoende oplossingen te vinden voor het vluchtelingenprobleem in de Franse havenstad. Ze vragen hulp van andere Europese landen en de Europese Unie.

Inmiddels hebben de Britten wel besloten de bijdrage aan een fonds voor de problematiek te verhogen met 20 miljoen euro. Dat geld komt bovenop de 60 miljoen euro die de Britten al bijdragen aan de beveiliging van de Kanaaltunnel en de bouw van opvangcentra.

Frankrijk ontruimt een deel van het kamp. 

Een Franse rechtbank zette eind februari het licht op groen voor de gedeeltelijke ontruiming van nederzettingen. Een grote politiemacht trok naar het kamp en tenten werden afgebroken. Zeker duizend migranten die er bivakkeren moeten weg, onder meer naar een containerkamp in de buurt. Na de sluiting van The Jungle gaan veel migranten naar het kamp in Grande Synthe, dit kamp zal uiteindelijk op 11 april 2017 in vlammen opgaan door ongeregeldheden tussen Afgaanse en Koerdische vluchtelingen

Calais the Jungle, april 2017

De burgemeester van Calais, Natacha Bouchart, heeft half april 2017 per decreet het uitdelen van voedsel aan migranten verboden. Het besluit was volgens haar nodig om te voorkomen dat er een nieuw groot vluchtelingenkamp zou ontstaan.

Het decreet komt vier maanden na de ontruiming van de zogenoemde ‘Jungle van Calais’, het kamp in de Franse gemeente waar duizenden migranten zich hadden gevestigd om over te steken naar Groot-Brittannië. Bouchart, van de centrumrechtse Republikeinse Partij, wil “voorkomen dat we herbeleven wat we maandenlang doorstaan hebben”.

Samenscholing

De burgemeester is bang dat er opnieuw een ‘verzamelpunt’ voor vluchtelingen ontstaat in de gemeente. Met het verbod wil ze nieuwe migranten afschrikken om naar Calais te komen.

Ook verwacht ze dat de enkele honderden migranten die nu kamperen in de duinen van de stad vertrekken. Volgens een lokale hulporganisatie zijn de meeste daarvan kinderen die zonder ouders rondzwerven.

Waar gaan de kinderen van Calais heen?

De Franse regering schippert al twee jaar tussen daadkracht en mededogen. De ontmanteling van de ‘jungle’ vlak voor de winter van 2016 is volgens Cazeneuve een puur „humanitaire” operatie. Vanaf oktober 2016 wordt het stukje duingebied dat officieel ‘La Lande’ heet „teruggegeven aan de natuur” en dat is „een historisch moment”, zoals de Prefect Fabienne Buccio het beschrijft.

Critici vermoeden dat ook de naderende verkiezingen een zekere rol spelen. Immigratie en de Franse identiteit zijn bij de rechtse voorverkiezingen centrale thema’s geworden, terwijl een deel van de linkervleugel van de regerende socialisten de Franse onverschilligheid hekelde.

Al twee jaar klagen inwoners en ondernemers in Calais over het uitdijende kamp, maar bij een recent protest begin september kregen ze voor het eerst de toezegging dat het geheel ontruimd zou worden. De beelden van de grootste krottenwijk van Europa mochten dan slecht zijn voor het imago van Frankrijk in het Westen, de autoriteiten redeneerden dat de beroerde omstandigheden zouden voorkomen dat nog meer mensen naar Frankrijk zouden trekken. Terwijl Duitsland in 2015 ruim een miljoen asielaanvragen te verwerken kreeg, bleef dat aantal in Frankrijk beperkt tot 79.000.

Het migrantenkamp in Calais is ontmanteld, zeggen de autoriteiten. Maar volgens hulporganisaties zitten er nog kinderen.

Calais blijft, op 35 kilometer van Dover, de wachtkamer voor mensen die een poging willen wagen om illegaal in het Verenigd Koninkrijk te komen. „Sinds twintig jaar zijn hier permanent vluchtelingen”, zegt Christian Salomé van de plaatselijke hulporganisatie Auberge des Migrants. Afhankelijk van geopolitieke omstandigheden (Kosovo in de jaren negentig, Libië en Syrië nu) neemt hun aantal toe of af.

Vanaf het moment dat president François Hollande in september aankondigde dat de ‘jungle’ „geheel en definitief” zou worden opgedoekt, zijn volgens schattingen van de hulporganisaties zo’n tweeduizend mensen uit eigen beweging uit het kamp vertrokken. Een deel van hen verblijft volgens Salomé in kraakpanden in en om Calais. In Grande-Synthe (bij Duinkerken) melden zich volgens de burgemeester nu dagelijks vijftig nieuwe mensen bij het plaatselijke kamp.

In de zogenoemde Centres d’Accueil et d’Orientation proberen de Franse autoriteiten de migranten ervan te overtuigen een asielaanvraag in Frankrijk te doen. Dat doet uiteindelijk 90 procent, zegt directeur Pascal Brice van de Franse asieldienst Ofpra, die de laatste maanden twee keer per week zelf in het kamp was om op vluchtelingen in te praten.

„Mensen vroegen me: waarom zouden we u vertrouwen? Het is nogal wat als je maandenlang onderweg bent naar Engeland en je dan halverwege je droom moet opgeven. Maar nu het weer kouder wordt zien veel mensen in dat het kamp onleefbaar was geworden.”

Volgens Brice hebben de laatste twee jaar al ongeveer 10.000 migranten in Calais na gesprekken met zijn medewerkers asiel aangevraagd. Wie geen aanvraag doet of na de formele procedure (die ruim twee jaar kan duren) wordt afgewezen, moet het land uit, zegt minister van Binnenlandse Zaken Bernard Cazeneuve ferm. Sinds begin dit jaar zijn volgens hem 1.783 mensen vanuit Calais het land uitgezet.

Maar voor Soedanezen en Afghanen geldt dat ze zelden worden teruggestuurd of direct na hun uitspraak zelf verdwijnen, zeggen hulporganisaties. Waarna ze in de illegaliteit belanden en vaak weer terugkeren in Calais.